Yeme Bozuklukları

Kısıtlı Yiyecek Alımı Bozukluğu

Bu durumu açıklayacak herhangi bir fiziksel , toplumsal ya da bedensel bir sıkıntı yoktur. Kişi gerekenden çok daha az yer.

Anoreksiya Nervoza

Kilo almaktan ya da şişmanlamaktan çok korkma ya da belirgin bir biçimde düşük vücut ağırlığında olmasına karşın kişinin, kilo almayı güçleştiren sürekli davranışlarda bulunması.Gereksinimlere göre enerji alımını kısıtlama , kişinin yaşı, cinsiyeti, beden sağlığı bağlamında belirgin bir biçimde düşük bir vücut ağırlığının olmasına yol açar Kişinin vücut ağırlığını ya da biçimini nasıl algıladığıyla ilgili bir bozukluk vardır, kişi,  kendini değerlendirirken vücut ağırlığı ve biçimine yersiz bir önem yükler ya da o sıradaki düşük vücut ağırlığının önemini hiçbir zaman kavrayamaz.Ne kadar zayıflasa da hala kendini şişman hisseder. Sanki alınan her lokma o anda onu aşırı şişman yapmış gibi hisseder.(%95 kızlarda, ergenlerde yaygın) Temelleri 0-3 yaş arası  ayrışma bireyleşme sürecinde yaşanan bazı sorunlardan kaynaklanıyor olabileceği gibi bazı travmatik yaşantılar da etkili olabilir.

Tedavi:

   Anoreksiya nervoza yaşamı tehdit edebilecek derecede ağırlaşabilen bir rahatsızlıktır ve kişilerin çoğunda tedaviden kaçma eğilimi vardır.

  Ağır kilo kaybı olan kişilerin hastanede tedavi görmesi gerekir. Öncelikle kişinin kilo almayacağına inandığı bir rejim uygulanması konusunda anlaşılır. Kişiyle iş birliği yapmak bu noktada çok önemlidir. Yapılan anlaşmaya uygun günlük kilo artışı için giderek artan ödüller verilir. Bunun yanı sıra aileyle görüşmeler ve psikoterapi gereklidir. Kişinin yeme davranışı üzerine kurulu yanlış düşünce tarzının değiştirilmesine, vücuduna yönelik olumsuz algılamaların düzeltilmeye ve sorunlarının ele alınarak çözümlenmesine çalışılır. İlaç tedavisinde daha çok antidepresanlar kullanılır. Hipnoterapi iyileşme sürecini hızlandıran bir yöntemdir. Hastalığın şiddet derecesine göre tek başına hipnoteraği seansları yapılabileceği gibi psikoterapi ve ilaç tedavisi ile kombine edilebilir.

Bulimiya Nervoza

Yineleyici tıkınırcasına yeme dönemleri vardır. Tıkınırcasına yeme döneminde adeta tüm denetimini kaybetmiş gibi yer, doymak bilmez . Tıkınırcasına yer. Sanki bu şekilde rahatlayabilecekmiş gibi garip bir his de vardır içinde. Sanki kımıldayamaz hale gelene kadar yerse uyuşup öylece kalıp rahatlayacaktır. Ama hemen peşinden inanılmaz bir pişmanlık başlar. Yiyeceği vücudundan uzaklaştırmak zorundadır. Fiziksel görünüşü de onun için çok önemlidir .Kaç kilo olursa olsun hep bir yerlerinde fazlalık olduğunu düşünür.

Kilo almaktan sakınmak için, kendi kendini kusturma, laksatif ilaçları, idrar söktürücü ilaçları ya da diğer ilaçları yanlış yere kullanır, neredeyse hiç yemediği dönemler olur, ya da aşırı spor yapma gibi yineleyen, uygunsuz telafi davranışlarında bulunur.

(Ağır olmayan; ortalama haftada 1-3 kez,Orta derecede; ortalama haftada 4-7 kez,Ağır; ortalama haftada 8-10 kez,Aşırı düzeyde; ortalama haftada 14 ya da daha çok kez uygunsuz telafi davranışı olması)

Tedavi:

Bulimiya hastaları Anoreksiya’da olduğu gibi yardımı reddetmezler, hatta yardım ararlar. Bulimiya nervozalılar genelde ayakta tedavi edilebilirler. Antidepresan ilaçlarla tedavi uygulanabilir. Ama sadece ilaç tedavisi yeterli olmaz. Mutlaka psikoterapi de uygulanmalıdır. Durumu başlatan ilk anın anısı, bilişsel çarpıtmanın içeriği hipnoterapi ile kontrol altına alınabilir.

 Tıkınırcasına Yeme Bozukluğu

Bu dönem sırasında, yemek yemeyle ilgili denetimi kaybolur. Ne yediğinin ve ne kadar yediğinin önemi kalmamıştır. Sanki bir güç bedenini ele geçirmiştir ve o yer. Olağandan çok daha hızlı yer, rahatsızlık verecek düzeyde tokluk hissedene dek yer. Açlık duymuyorken bile aşırı ölçülerde yer. Bu durumdan utandığı için kendi başına yemeyi tercih eder. Daha sonra çökkünlük yaşar, suçluluk duyar. Bu tıkınırcasına yeme davranışları, ortalama 3 ay içinde en az haftada 1 kez olur. Tıkınırcasına yemeye, bulimiya nervozada olduğu gibi yineleyen uygunsuz telafi davranışları eşlik etmez .

(Ağır olmayan; ortalama haftada 1-3 kez, orta derecede; ortalama haftada 4-7 kez, ağır; ortalama haftada 8-13 kez, aşırı düzeyde; ortalama haftada 14 ya da daha çok kez tıkınırcasına yemenin olması)

Bu bozuklukların çok daha seyrek görüldüğü ama tüm özelliklerini taşıyan atipik formları da bulunabilir.

Çıkarma bozukluğu

 Vücut ağırlığını ya da biçimini etkilemek için, tıkınırcasına yeme olmadan, yineleyen çıkarma davranışı (örn. kendi kendini kusturma ya da laksatif ilaçların, idrar söktürücü ilaçların ya da başka ilaçların yanlış yere kullanımı).

Gece yemek yeme bozukluğu

 Uykudan uyanarak yemek yeme ya da akşam yemeğinden sonra aşırı yiyecek tüketme ile kendini gösteren, yineleyen gece yemek yeme dönemleri. Yemek yendiğinin farkında olunur ve yemek yendiği anımsanır. Gece yemek yeme, belirgin sıkıntıya ve/veya işlevsellikte düşmeye neden olur. Bu durum, başka bir hastalık ya da alışkanlıkla bağlantılı değildir.